Eind 19e en begin 20e eeuw ontstonden er in het zuidwesten van de Verenigde Staten zogenaamde 'Juke Joints' of ook wel 'Barrelhouses' genaamd. Deze gelegenheden -meestal gesitueerd buiten de steden op kruispunten van wegen- waren bedoeld om de 'gekleurde' (African Americans) bevolking te vermaken met muziek, dans, drank en veelal ook gokken. De hoofdreden hiervoor was dat de gekleurde amerikanen toentertijd niet welkom waren in de 'blanke' etablissementen, onder de zogenaamde "Jim Crow Laws". Daarnaast waren de bezoekers ook meestal landarbeiders die- na een week hard werken- wel toe waren aan wat ontspannende activiteiten. Tegenwoordig zien we de Juke Joints ook als belangrijke katalysator bij het ontstaan en verdere ontwikkeling van de Delta Blues. Oude namen als Robert Johnson, Son House en Charley Patton reisden begin 20e eeuw het Juke Joint circuit af om hun muzikaal bestaan in stand te kunnen houden.
Met een beetje fantasie zou je de Muziekzolder in de Maasdijk als een moderne 'Juke Joint' kunnen beschouwen. Een groep Westlandse vrienden -veelal werkzaam in de Westlandse tuinbouwsector- komt al sinds een aantal jaren regelmatig bijeen op de Muziekzolder. De Muziekzolder is niets anders dan een (goed geoutilleerde) zolder op een schuur waar -als decor- een verzameling muziekinstrumenten en andere muzikalia bijeen is gebracht. Een keer per maand komt de vriendengroep in dit decor bij elkaar voor een 'praatje pot' en om -middels een muziekquiz- elkaars muziekkennis te testen en om -daarna- te luisten naar een band of soloartiest. Meestal betreft dit een lokale band die zijn of haar eerste schreden van hun muzikale carriere op de Muziekzolder willen zetten. Maar ook komen gevestigde sterartiesten langs om te kijken of zij het uitermate kritische Westlandse publiek kunnen temmen.
Zo is begin dit jaar de Nederlandse blueslegende Kaz Lux langs geweest voor een gezellig solo-optreden enkel begeleid daarbij door zijn eigen akoestische gitaar. Het was zo gezellig dat we aan het eind van de avond nog een hartgrondig "Lang zal je leven" hebben gezongen, daar hij de volgende dag jarig werd.
Vlak voor de zomervakantie hadden we Dany Lademacher, voormalig kompaan en liedjesschrijvert van Herman Brood, uitgenodigd. En hij kwam zowaar nog ook. Vergezeld door zanger Dirk Vermeij gaven beide een fantastisch -ook weer akoestisch- optreden te gehore. En over het Westland publiek 'temmen': nadat het optreden was begonnen en Lademacher ontdekte wat het "Westlands praatje pot" daadwerkelijk betekende, stopte hij en vroeg -met een glimlach maar wel heel duidelijk- om wat meer stilte in de zaal: "U komt toch om onze liedjes te horen. Dat gaat heel moeilijk als ik mijzelf bijna niet eens kan horen". En zowaar de 'Zolder' werd stil!! En da's op zich zelf al een hele prestatie !! Als beloning kregen we op het eind, al dan niet na aandringen van Giel, wat bekend werk uit de Brood-periode te horen. Na dat soort optredens besef je pas hoe uniek dit soort avonden zijn. En dat willen we natuurlijk ook zo houden. Want zomaar zo'n avond bezoeken gaat niet als je geen lid bent van de vriendengroep. Nou dan wordt ik toch lid, denk je dan!? Helaas, want dan zou het geen vriendengroep meer zijn ... toch? Bij hoge uitzondering neemt een van de vrienden iemand als introducee mee, maar daar blijft het ook bij. Gelukkig -voor jullie- mogen we van The Blues Alone? hier regelmatig verslag van doen. Dus hou ons blog in de gaten en check ook 's regelmatig op http://muziekzolder.blogspot.com/ danwel op facebook of hyves om de muzikale strapatsen bij deze Stairway To Music te kunnen volgen. Morgen 1 september beginnen we alweer met een optreden van Tate Gallery [bron: The Blues Alone?]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie, tot ziens op de Muziekzolder.