datum: zaterdag 5 juli 2014
review & filmpjes door: Giel van der Hoeven
foto’s door: Arjan Vermeer - The Blues Alone?
Het kleinste maar tevens spannendste rockfestival van Nederland DijkRock heeft haar bestaansrecht bewezen. Ondanks het grillige weer van afgelopen zaterdag trokken ruim duizend bezoekers naar de Nolweg in Maasdijk. De 'achtertuin' van de Muziekzolder bood niet alleen een podium voor live muziek, maar ook Oranje voetbalfans konden tijdens deze derde editie aan hun trekken komen. In combinatie met straattheater, een kinderspeeltuin, schminken en standverkoop ontstond er een kleurrijk en bizar evenement die dag. Het bezorgde jong en oud een grote glimlach en leverde de organisatie veel opgestoken duimen op.
Het evenement was dan ook weer tot in de puntjes georganiseerd. De bezoekers, muzikanten van de zeven optredende bands, standhouders en de vijftig vrijwillige medewerkers waren na afloop dik tevreden. "Het enige waar we zelf niet de regie over hadden waren de weersomstandigheden", zegt organisator John Voogt. "En juist op het moment dat we zouden beginnen kwam er een hoosbui recht op het podium af". Maar enige spraken van paniek was er geen moment bij de nuchtere Maasdijker: "nee, want alle medewerkers hielden hun kop erbij en deden ook toen wat nodig was. Als je dan even later ziet dat de eerste band gewoon in het zonnetje voor een veld met enthousiast publiek staat te spelen krijg je blijkbaar toch wat je verdient. Dat was voor de organisatie écht een kicken moment, en het eerste hoogtepunt van een lange maar een geweldige dag!" Vanwege de belangrijkste bijzaak ter wereld - voetbal - was het muziekprogramma enigszins aangepast. Maar hét belangrijkste aspect van de dag - de live optredens - hadden daar gelukkig niet onder te lijden.
De lokale band The Ridge speelde op een nog glibberig podium de hemel open met hun pittige rockcovers. Om 14:00 uur zouden zij de 3e editie van DijkRock Maasdijk openen. Maar hevige regen dat gepaard ging met veel wind zorgde ervoor dat op het podium een waterballet ontstond, waarbij het in veiligheid brengen van apparatuur even prioriteit had. Maar met een vertraging van een kwartiertje barstte het muziekspektakel toch los. Met klamme handen door de nog vochtige instrumenten speelde de vier vrienden Diederik (zang/gitaar), Rick (gitaar), Roy (bas/zang) en Jim (drums) een korte maar verfrissende set waar de voorgaande wolkbreuk niets bij was. Westlandse Southern rock klanken kwamen van die andere local heroes, Harvest Road. Terwijl het winderige maar zonnige terrein lekker vol liep speelde zij songs als ‘Gambling’, ‘Light Up’ en ‘I Should’ve Known’. Tracks van hun debuut EP die na afloop – evenals de T-shirts – gretig aftrek vonden aan de merchandise stand. Harvest Road is een vijftal ambitieuze Westlandse muzikanten die in het verleden hun sporen verdiend hebben in bands als o.a. Nailed On A Fence, Smokin’ Cadillac en FABruari Four. Door zuivere soulvolle (harmonie)zang en o.a. een apart slideguitar geluid, creëren ze een eigen sound waarmee ze het – mits goed begeleid – nog best eens ver zouden kunnen gaan schoppen. In de gaten blijven houden dus!
Het aandeel bluesmuziek kwam dit jaar ondermeer van de Schiedamse rhythm & bluesband de Dave Chavez Band. Dave kon na een aantal weken van afwezigheid (fietsongevalletje) weer beroep doen op zijn vaste bluesharpist Robin van Roon. Waar Dave aanvankelijk zelf nog even het idee had dat hij tegen de wind in stond te zingen, blies Robin met de spreekwoordelijke wind weer in de rug het publiek ondertussen flink van de sokken. Lekkere up-tempo West Coast gitaarblues à la The Fabulous Thunderbirds inclusief keyboards, en met natuurlijk songs van het vorig jaar verschenen album ‘Sharp Like A Knife’. De Leidse/Westlandse folk-punk band The Royal Spuds tapte weer uit een heel ander (Iers stout bier) vaatje. Met hoofdzakelijk eigen nummers, een paar covers en zelfs nieuw werk lieten ze hun haren wapperen en hanteerde ze traditionele instrumenten. Zoals de banjo (Maarten van Vliet), accordeon en fluit (Michael Silver) en behalve elektrische gitaren ook akoestische snaarinstrumenten (Milan Boom en Robin Janssens). Het ritmische tapijtje waarop naar lievelust meegeklapt en gedanst kon worden werd vakkundig gelegd door bassist Dave Schrijvers en drummer Mark de Jong.
De Led Zeppelin tribute band Steeler deed menigeen verbazen met een zeer treffende muzikale vergelijking. Met de geur van wierook en veel rook op het podium werden we tijdens de ‘Immigrant Song’ gelijk al in de sfeer gebracht van de nitty gritty jaren zeventig. ‘Heartbreaker’, ‘Dazed & Confused’, ‘Rock and Roll’, ‘Whole Lotta Love’ en zelfs ‘Stairway to Heaven’… alle Zeppelin hardrock klassiekers werden gespeeld door gitarist Luca Giordano en zijn mannen! Toen Jimmy Page ze voor het eerst hoorde riep hij niet voor niets: “Wow, these guys keep the Led Zeppelin flame burning in the best possible way”. En terwijl de Rode Duivels op dat moment in Brazilië aan de bak moesten en maar niet wisten te scoren, deden hun landgenoten The BluesBones dat wél in Maasdijk. Met swingende bluesrock songs en ingetogen ballads lieten de Vlamingen horen een plezante bluesband van internationale allure te zijn. Gitaristen Stef Paglia en Andy Aerts, bassist Ronald Burssens, drummer Dominique Christens en zanger Nico De Cock vormen een logische eenheid die staat als het Atomium in Brussel. En ook al begon het festivalterrein inmiddels steeds meer oranje te kleuren, was het door dit puike BluesBones optreden toch nog even: Vlaanderen boven!
Dé muzikale uitsmijter (want van een headline wordt niet gesproken op DijkRock) was het Haagse trio THE3rdMAN. Jo De Roeck (zang/gitaar), Carlos Lake (bas) en Richie Bleijenberg (drums) speelden alternatieve rock. Pakkende rock songs en power ballads in de beste traditie van de Foo Fighters of Triggerfinger maar wel met eigen nummers. De onlangs uitgebrachte single ‘Push’ en werk van het binnenkort te verwachten album ‘Pretty and Available’ deden de dijk op zijn grondvesten schudden. Met nota bene een hardrock song van The Beatles, ‘Helter Skelter’, als toegift alvorens de voetbalwedstrijd Nederland – Costa Rica op een groot beeldscherm bekeken kon worden. En de activiteiten duurden inderdaad langer dan dat aanvankelijk gepland was. Want behalve het weer blijft ook altijd het verloop van een voetbalwedstrijd onvoorspelbaar. Maar een paar honderd veelal in het oranje geklede voetballiefhebbers beleefde na middernacht toch ook hun apotheose. Toen het Nederlands elftal na verlenging en penalty’s de overwinning tegen Costa Rica veilig stelde, kon ook team DijkRock triomf nummer drie toevoegen aan een mooie zegereeks. DIJKROCK… doch ut wel!
Een zinken gieter, een eenzame fietser en een groot podium... DijkRock Festival 2014!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie, tot ziens op de Muziekzolder.